Yaşıyordu ıssız ve metruk bir damda
arkadaş olmuştu o kedi
yaş ve soğuk o damda
odamda diyecek ama
sadece O damda..
Sarıldıkça ısıtıyor kendini
ve ağlıyor ısındıkça
ağlayanı olmadığına
sebep? diye sorduğunda
hayat diyordu derinlerine
ve niye diyordu ardından….
bir ‘miyav’ sesi gelmişti
açlık kokan içinden
gözlerine bakmıştı
yaşamak için
ve yine bakmıştı
onu yaşatmak için
mesul bir hayat sürüyordu
tekiriyle beraber..
Önce tekir doymalıydı
titrememek için akşam…
yoksa düşerdi damdan
ama hani ağlayan
ağlayan yok ardından
sorun bu ya işte
ağlayan yok ağlayan..
Gözyaşı duymuştu bir başka kedi
ağlayanı var diye sağa sola haykırmıştı
tekir ölmüştü o soğuk akşamda
ve tekirsiz bir hayat yine ayni O damda…